Ova slikarica i pjesnikinja ujedno je i spisateljica te »ispovjedno, autobiografski, mudro i pronicljivo niže pred čitateljem svoje poglede, razloge, povode i poticaje koji su je navodili na slikanje, ali i više od toga« (iz prologa). Knjiga je iznimna prigoda da čitatelj zaviri u umjetničku dušu, ali i sazna mnogo više od toga. Pratit ćemo autoričin put duha, sazrijevanje i osobnu povijest, otkrivajući njezin izražajni poetski izričaj, poput ovoga: »Slikarstvo nije puko pravljenje slika... To je pronicanje u životne istine, poniranje u dubine, ne samo vidljive nego još više nevidljive stvarnosti. Umjetnik vuče svoju sudbinu kao težak teret.« Ljiljana Matković-Vlašić rođena je u Zagrebu 1938. Diplomirala je romanistiku 1961. i magistrirala iz lingvistike 1963. na zagrebačkom Filozofskom fakultetu. Od 1961. do 1963. izučava slikarstvo i kiparstvo u atelijeru Vilima Svečnjaka. Slikarstvo je zaokuplja i prati do kraja života. Autorica je nekoliko, bavi se i prevođenjem te je članica Društva hrvatskih književnika.